Het is bijna voorbij

Dag lieve mensen

Dit is alweer het laatste mailtje vanuit Afrika. Wat is de tijd toch snel gegaan. Vandaag onze laatste werkdag gehad, morgen hebben we een vrije dag waar we zelf een invulling aan mogen geven en vrijdag zullen we waarschijnlijk in de middag richting het vliegveld gaan om zaterdag ochtend weer veilig met onze benen op Nederlandse grond te staan. We kunnen terug kijken op een geweldige periode met heel veel leerzame, leuke en gezellige dingen. Dingen die we vooraf misschien niet verwacht hadden te doen maar wel gedaan hebben. Ook veel geuren opgedaan die we nooit meer zullen vergeten en misschien wel zouden willen vergeten. Haha. Maar vooral bijzonder om met leeuwen (en alle andere dieren) te mogen werken, aan te raken en over ze te leren. Een kans die we misschien nooit meer gaan krijgen maar die we iedereen zullen aanraden.

Dit verslag begint nogal afsluitend maar we zullen ook nog wat vertellen over de afgelopen dagen. Op zich zijn die niet heel veel anders geweest dan de andere dagen. Geen bijzondere uitjes meer gehad en geen nieuwe dingen meer bijgeleerd op de rangerdagen, maar wel met volle teugen genoten van alles wat we gedaan hebben. Oja 1 ding was anders, en beter, dan het vorige. Bij het halen van kippen wachten dit keer geen rottende, stinkende groene kippen op ons maar lieve, schone kuikentjes van 2 dagen oud. Moet zeggen dat dit wel iets beter vol te houden was. Aan deze kuikens zit niet genoeg vlees voor de leeuwen, maar ze worden gebruikt bij de lionwalk om ze een beetje de route te wijzen en te belonen.

Na 1 van onze rangerdagen moesten we nog even babysitten op een paar Nederlandse kinderen. Deze verstonden geen engels en waren dus blij met de Nederlandse vrijwilligers. We werden over de portofoons omgeroepen met “ willen de Dutchy’s met spoed naar de office komen” haha, je voelt je dan wel even belangrijk.

Zoals jullie weten hebben we aardig wat klussen gedaan waarbij je je neus even ophaalt. Deze week heb ik, Erica, wel het toppunt bereikt. Nicolle was zo slim ff wat anders te doen.
Normaal halen wij een koe en die eten de leeuwen voor ons op met als gevolg dat wij nagenoeg geen restafval hebben. Dit keer was het anders. De leeuwen zijn begonnen aan een koe en vonden het daarna genoeg. Ik kan je zeggen, hiervoor was ik ze heel ONdankaar! Wat een ranzig karwei. We zagen de ingewanden niet omdat die werden bedekt door maden, heel veel maden. De lucht die daar af kwam….. IEHL… penetrante ammoniak lucht. Wat had ik graag gebruik willen maken van ademlucht.
Gelukkig kan ik aardig goed een knop om zetten en hoefde ik niet te kokhalzen. Er was een “mannelijke” vrijwilliger die 10 stappen achteruit deed en daarna als hardste zat te klagen hoe vies het karwei was. Dat werkte wel op mijn zenuwen.
Ohja, we konden gelukkig gebruik maken van een staaldraadkabel (met mechanisme) die op de trailer zit bevestigd. Erg handig, behalve als je Erica heet en niet op de uitstekende draadjes let en die in je arm laat verdwijnen, even pijnlijk en puzzelen in welke richting die eruit moest moet maar ik leef nog!

De cubdagen zijn allemaal redelijk rustig verlopen. De verhuizing van de grote cubs naar de devils heeft ook plaatsgevonden op 1 cub na die wegens goed gedrag mag blijven. De anderen begonnen 1 voor 1 uit het hok te klimmen. Hierbij was ook Kevin, de grootjes van de cubs. Op het moment dat hij bij de devils in gedaan werd is hij ook alweer over de omheining heen gesprongen. Een hoge omheining met redelijk wat stroom. Hierdoor zit hij nu bij grotere devils in een ander gebied waar hij met geen mogelijkheid overheen kan springen. Dit betekend wel dat hij nu al kip moet leren eten. Iets wat hij nog niet kent. De anderen die we bij de devils in hebben gedaan halen we er rond etenstijd uit om ze buiten het hok vlees te geven. Een hels karwei.
Wat wat minder is tijdens de cubdagen is als er Indiërs langskomen. Die doen echt alles wat je niet moet doen met de cubs; gillen, springen, ze zelf oppakken en er nog net niet op gaan staan. Kortom de ergste toeristen die er zijn. Soms hoor je ook bijzondere verhalen van andere vrijwilligers. Bijvoorbeeld een toerist die vraagt wat voor een dier hij in de hand heeft!? Wij vragen ons dan ook echt af wat hun hier doen….

We hebben ook nog een keer een kleine “game drive” gedaan. Normaal gesproken ga je in een open wagen op zoek naar dieren. Dit deden wij ook, maar dan voor ongeveer 10 minuten en we gingen helemaal uit ons dak van alle leeuwen, cheetha’s en tijgers die we zaken. (jammer van de omheiningen ;)) Wel hebben we nog weer eens impala’s en struisvogels gezien. We zijn hier een beetje te verwend dat we voor deze dieren nog maar weinig aandacht hebben. Een erg gezellige bedoeling was het wel. Na 10 minuten stopten we bij de kopie. Een heuvel die we naar boven beklommen hebben voor een prachtig uitzicht en een mooie zonsondergang onder het genot van een Amarula. Dit is toch wel een favoriet drankje geworden.

Tot gauw!!!

Liefs ons

P.S. voor diegene die het nog niet gezien hebben… bij het vorige verslag hebben we nog foto’s bijgevoegd.